Zeytin ağacı Orta Doğu'da tarih öncesi zamanlardan beri yabani olarak yetişmektedir ve meyveleri kulanila gelmektedir. Tarihi o kadar antik cağlardadır ki kimin ilk önce zeytin yağını preslediği veya meyvelerini yumuşatmak ve korumak icin kimin tuz ve tuzlu su kullandığı bilinmemektedir. Zeytin ağacı dünyada tarımı ilk yapılan bitkilerden olup bu uygulama Mezopotamya'dan önce Mısır'a, sonrasında ise Fenike ve Yunanistan'a yayılmıştır. Hem gıda hem de aydınlatma amaçlı olarak kullanımdaki öneminden dolayı, zeytin bitkisi dinsel ve kutsal bir önem kazanmıştır. Seyahatleri sırasınca, Yunanlılar zeytini İtlayan'lara da tanıtmıştır. Kuzey Afrika toplulukları da zeytin ağacı yetiştirmiştir ve bu alışkanlık Tunus, Fas, Cezayir ve sonrasında kuzeye İspanya ve Portekiz'e yayılmıştır. Roma'lılar da zeytin alanlarının daha fazla yayılmasında çok etkin rol almışlardır. Onlar, zeytin ağacını İtalya'nın kuzeyine ve Fransa'nın Provence bölgesine yaymışlardır. Roma'lılar zeytin yağını 10 kategori 'ye ayırırlardı. Mesela, rüzgâr ile düsen zeytinlerden elde edilen zeytin yağına "caducum", hastalıklı zeytinlerden elde edilen ve köleler tarafından kullanılana "cibbarim" denilirdi. Zeytin yağı ticareti ve zeytin bitkisinin önemi Roma İmparatorluğu'nun düşmesi ile duraklamıştır. 13. yüzyılda İtalya'nın Salentino bölgesindeki rahipler yeniden geniş kapsamlı kultivasyon isini başlatmışlardır.

Tarihçe